“યાદ”

મજબુર થઇ ને નતો,

તોડી ગયા અમે,

તારી ગલી સુ સેર ને છોડી ગયા અમે,

સુકી સફેદ થઈ ગય આંખો રડી રડી,

દામન ને તારા ખોળે નીચોડી ગયા અમે,

એ સંગેદીલ ની પહેલા ખબર ક્યાં હતી,

અરે દીવાર સંગ શિર ને રે ફોડી ગયા અમે,

મુજરિમ છુ ઇશ્ક્ નો કે શેન્સીલતા ગય,

ગરદન અમારા હાથે મરોડી ગયા અમે,

મુર્ગ્જળ હતું, સુરબ, જળ હતું નહિ,

પણ પ્યાસ વિહોણા ૨હિ દોડી ગયા અમે,

આ ઇશક્ ની ગુમ્ગ્શ્તા યાદ માં,

ખાંભી ને જીવતે જીવ ખોળી ગયા અમે,

“કેવલ” હાય કેવી રે નાદાની થઇ ગઈ,

નાદાન સંગ દિલ ને જોડી ગયા અમે,

-કેવલ નગરિયા(યાદ)